sabato 1 dicembre 2012

La crisi [Raffaele Viviani 1931]

Dice 'o pate:
Ma addò jammo?
Figlie meie, ccà appena ascimmo,
limitate, addò accustammo
sò denare ca spennimmo.
Quatto passe, a riva 'e mare,
si vulite, v'accuntento;
ma però a caccia' denare,
nun c'è cchiù divertimento.
E si piglio 'o tramme e ghiammo,
nun ve dico: a ghi' e veni':
simmo nove, addo' arrivammo?
E pecché nun voglio ascì?
Si trasimmo 'a nu dulciere,
pe' na pasta e nu cafè,
quanno è doppo, 'o cammariere,
me svacanta nu gilé.
Pure 'e cineme so' care:
simmo nove, 'e terze poste,
cinche e trenta, e sò denare:
ve mangiate 'e ddote voste!
Nun ce sta ch'a ghi' o triato,
comme fanno tutta 'a ggente:
ce spassammo ed è assodato:
nun pavammo 'o riesto 'e niente!
Songo amico 'e nu cugnato
d' 'o 'mpresario do Rossini
e cunosco pure 'e frate
d' 'o custode d' 'o Bellini
Addo' jammo, ce piazzammo.
E addu chisto e addu chill'ato:
sempe a scoppole passammo...
Quacche vota aggio pavato?
'O triato nun se paga,
s'have gratis 'o biglietto.
E' na piaga ca dilaga:
Potrei avere nu palchetto?
E cu 'o capo d' 'a famiglia
uno passa 'a voce a n'ato,
e ogneduno cerca e piglia
n'amicizia a nu triato.
E na sera sbafa 'o 'Nuovo'
n'ata sera ò 'Mercadante'
Ce vulesse nu ritrovo
comme 'o llargo 'e Piazza Dante.
Vide 'a ggente, ma 'a cascetta te fa pena d' 'a guarda'
C'è una crisi maledetta
Ccà nisciuno vò pava'.